Zabijanie nieposłusznych procesów – polecenie kill

Witam wszystkich po nieco dłuższej przerwie. Dzisiaj przyszedł czas na poskromienie naszych (czasami nieposłusznych) procesów. Do tego celu bardzo skutecznie nadaje się polecenie kill.

Działanie i używanie polecenia do skomplikowanych nie należy. Polecenie to po prostu wysyła odpowiedni sygnał do działającego (lub nie) procesu z żądaniem jego zamknięcia, zatrzymania. Nie będziemy się skupiali na wszystkich dostępnych sygnałach, a jest ich 64! Zamiast tej nieco przerażającej liczby omówimy sobie jedynie 4.

SIGTERM – powoduje poprawne zamknięcie procesu

SIGKILL – powoduje prawdziwe zabicie procesu

SIGSTOP – zatrzymanie procesu

SIGCONT – wznowienie działania procesu, jeśli wcześniej został zatrzymany

Domyślnie stosowanym sygnałem jest SIGTERM. Co do ostatnich trzech sygnałów to one nie są tak naprawdę przetwarzane przez proces. Sprawę załatwia system operacyjny.

Do pełni szczęści potrzebny będzie nam jeszcze numer PID procesu. Sprawdzić go możemy za pomocą polecenia ps. Jeżeli już posiadamy nasz upragniony PID to możemy spróbować zakończyć wybrany przez nas proces poprzez wydanie następującego polecenia:

kill nr_PID

Nie ma również przeszkód, aby zakończyć wiele procesów naraz:

kill nr_PID1 nr_PID2 nr_PID3

Jeżeli będziemy chcieli zmienić typ sygnału to możemy się posługiwać jego wartością liczbową lub nazwą:

kill -9 nr_PID lub kill -SIGKILL nr_PID

Jeżeli będziemy chcieli poznać listę wszystkich sygnałów to możemy posłużyć się opcją -l polecenia kill lub podręcznikiem man.

Na koniec podam przykład działania sygnału SIGSTOP oraz SIGCONT. Najlepiej jak otworzymy sobie program gedit. Następnie wydamy polecenie:

kill -SIGSTOP nr_PID_gedit

Jeżeli teraz przełączymy się teraz na program gedit to możemy zaobserwować, że stanie się on nieaktywny. Do ponownego działania możemy go przywrócić korzystając z sygnału SIGCONT:

kill -SIGCONT nr_PID_gedit

Numery PID możemy również sprawdzić korzystając np. z Monitora systemu w środowisku GNOME. Tyle, że tam jest on nazwany jako ID.

Na teraz to wszystko i zapraszam ponownie.

Wyświetlamy zalogowanych użytkowników – who

Nie raz zachodzi potrzeba sprawdzenia zalogowanych użytkowników w systemie. Czasami wynika to z czystej ciekawości, a czasami możemy chcieć sprawdzić, czy nikt nie autoryzowany nie zalogował się do naszego systemu (próby dostania się do systemu można wyśledzić w logach, ale to nie jest tematem dzisiejszego wpisu).

Tworzenie skrótów do plików i folderów

Tworzenie skrótów wydaje się być łatwe i jest, ale w systemie Linux istnieją dwa różne rodzaje skrótów – miękkie i twarde. Wszytko to można wykonać jednym poleceniem ln, ale najpierw wyjaśnijmy sobie dwa wyżej wymienione pojęcia.

Wyświetlanie informacji o systemie – polecenie uname

Polecenie uname jest poleceniem o charakterze czysto informacyjnym. Dzięki niemu możemy się dowiedzieć jakiego używamy jądra systemy, czy też jaka jest architektura systemu. Polecenie to przydaje się np. wtedy, gdy chcemy zainstalować jakieś dodatkowe zbiory źródeł i potrzebujemy do tego dokładnych informacji.

Sprawdzanie przestrzeni dyskowej

W konsoli sprawdzanie wolnego miejsca na dysku jest całkiem przyjemne, ale żeby takie informację swobodnie sobie interpretować trzeba trochę czasu poświęcić na polecenie df.

Tworzenie skrótu MD5

Ściągnęliśmy plik z internetu np. obraz iso z dystrybucją systemu Linux. Na stronie mamy podany skrót md5, dzięki któremu możemy sprawdzić po pobraniu czy plik nie uległ zmianie lub też można sprawdzić posiadając wcześniej wygenerowaną sumę kontrolną da się wykonać sprawdzenie czy plik nie został zmodyfikowany. Do tego celu posłużymy się poleceniem md5sum.